Acılarım karıştı birbirine, bu denli zor mu? neden hep zor olanı seçer insan ve neden imkansız olan daha cazip gelir insana.. yüreğimin telleri vuruyor birbirine, bu iç sıkıntısı neden? çok birikti sorular.. kalbim beynim yer değiştirmişti şimdi sadece kalbim var, beynim sökülüp alındı o deli migren ağrılarımın yerini, kalbimin iç gıcırtısı, kalp acısı, kalp ağrısı, yürek sızısı, ince sızı aldı.. ölüyorum... günden güne ölüyorum... "Acıların kucağına atılmak" deyimini insan nasıl bu kadar içinde yaşar, evet; acı çekmek hoşuma gidiyor!!! evimdeki resmi olmayan boş çerçevelere bakarken senin yüzünü yerleştiriyorum ve yanına da beni, sen benim çocuğumsun ya çocuğa gerek yok, bir tek sen ve ben olalım. Birbirimizin çocukları olalım ben senin küçük kız çocuğun, sende benim küçük erkek çocuğum.. bazı geceler çocuklarımıza sarılarak uyuyalım, bazı geceler deli sevişmelerimizde buluşsun tenlerimiz... istemiyorum ki çok bir şey !! öyle yükseklerde gözüm yok.. sen ol yetecek bana ... muhtaçlığım, ihtiyaçlığım bir tek sana.. sana ait olmak istiyorum herşeyimle, sadece sana.. bu aitlik duygusunu en allısından, en morlusuna yaşattır bana.. siyah beyaz olsun her şey.. ya tamam ya devam !!! ya uzun ya kısa !!!
Seviyorum seni, en karasından sevdaların.. !!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder